kołnierzyk

Moje dorosłe dziecko umieściło tu swoje zdjęcia z kołnierzykiem w roli głównej, który był natychmiast potrzebny i koniecznie miał być koronkowy.
Zrobiony został z odzyskanych z bluzki babci koronek maszynowych w kilka chwil.
Dziecko jedyne, które na co dzień pisze i pisze ( naukowo na razie) i być może z tego będzie żyło, umieściło suchy tekst widoczny pod zdjęciem.
No żal ściska, bo można było całą historię napisać o męczeniu matki ( czyli mnie ) i wchodzeniu na sumienie mówiąc, że ja tylko mówię i nie robię.
No właśnie, że robię.
Nie rozumiem tylko, dlaczego moja doba ma tak mało godzin.
Dlaczego ciągle słyszę : kiedy ty to robisz?
W międzyczasie robię.
Między pracą, między spacerami z psem.
Miedzy pisaniem pism sądowych – to mam nadzieję już niedługo.
Między słuchaniem zdań : ja nie mam śmiałości, ale czy mogłabyś mi zrobić ........ i tu następuje wyliczenie życzenia.
A potem pytanie : kiedy ty masz na to czas?
No właśnie wtedy, kiedy narzekasz, że nie masz czasu.
Kiedy oglądasz telewizję nic nie robiąc.
Kiedy nudzisz się.
Bo ja nie nudzę się nigdy.
Jestem chora, kiedy niczego nie robię i kiedy mam chwilę nicnierobienia mam poczucie winy.
Przypomina mi się bajka z dzieciństwa.
Taka rosyjska, filmowa, stara : Bajka o zmarnowanym czasie.
Dlatego rzucam się w wir różnych zajęć, które sprawiają mi przyjemność.
I będzie tego trochę.
Czeka mnie tapetowanie przedpokoju, może przeprowadzka, może zmiana całkowita życia.
O tym potem.
Od wczoraj zabrałam się za tort na urodziny mojego drugiego taty.
Mój pierwszy umarł.
Mój drugi kończy w niedzielę 70 lat.
I zrobię mu tort taki, jaki sama bym chciała dostać.
Projekt jest pracochłonny, dlatego elementy powstają po kolei.
Do tego robię urodzinową niespodziankę rękodzielniczą, która mam nadzieję, przypomni mu lata dzieciństwa.
Bo lubię, jak ludzie się cieszą.




Zdjęcia Olivia Vitazkova

Kołnierzyk zrobiony dla córki z fragmentów haftów maszynowych wykorzystanych ze starej bluzki.